Even geen foto´s meer...

Voordat ik een nieuw verhaal schrijf lees ik altijd even het oude, dat was een zeer romantisch verhaal en ik was over the moon van enthousiastme en geluk. Helaas is daar wel even een deukje ingekomen op 21 december. Daarom vandaag op de laatste dag van het jaar maar even dit verhaal zodat ik het achter me kan laten en morgen het nieuwe jaar weer vrolijk kan beginnen.

Voor de kertst…
Eigenlijk gelijk na het schrijven van het vorige bericht heb ik direct besloten weer terug te gaan naar Costa Rica. Weer lekker terug in mijn favo landje en natuurlijk Monteverde bij Edgar en Sara. Dus dat heb ik gedaan. Heb uitgecheckt bij mijn enigzins sinistere hotel in Mexico-City, Hotel Marti, met andere woorden een hoerenkast, of hotel de paso zoals ze dat hier noemen. Ik heb mijn portie confrontatie met de prostitutie voorlopig wel weer gehad. Wat een apart wereldje is dat toch. Voor een uur een kamer huren. Tja dat wist ik natuurlijk niet toen ik dit hotel betrad. Het was dichtbij het huis van Renata, en omdat Rolph weer in de stad was moest ik verkassen. Het was weer een ervaring zullen we maar zeggen, al die geluiden continue, zolang je maar lol hebt toch! Maargoed zorgde er wel voor dat ik des te meer zin had om naar Costa Rica terug te gaan, lekker naar de natuur. Ook het geen adem kunnen halen vanwege de vervuilde lucht was ik inmiddels wel zat. Heb dus ticket gekocht om vervolgens het traject met de bus (4 dagen) weer terug te doen. Ging allemaal goed, wel dat het heel druk was vanwege de feestdagen, en dus ook bij de grensovergangen het allemaal wat minder verliep. Moest een keer de bus uit omdat ze mijn spullen wilden checken, tja de reis verliep anders als anders. Ik was zeer vermoeid toen ik in Managua aankwam. Dus ik besloot even twee dagen rust te nemen en dan na het weekend naar Monteverde te gaan. Zo gezegd zo gedaan. Heerlijk geslapen in mijn hotel in Managua, Dulce Sueños, waar ik weer heerlijk ontvangen werd. Dit keer had ik wat mensen meegenomen dus voor hen ook weer wat klandizie. Ik kan iedereen dit hotel aanraden, het zit op 1 min van het Ticabus station vandaan, dus super praktisch. Want ik Managua alleen lopen, is toch niet zo´n goed plan, zeker niet met je bagage. De hele zaterdag zo in het hotel gehangen, in de avond lekker gekookt en vroeg weer gaan slapen. Toen op zondag ben ik wederom met de tante van Polle op pad geweest, superleuk naar de markt in Masaya. Was ik al eens geweest, en nu wist ik precies wat ik wilde kopen. Helaas kwam er aan mijn heerlijk dag een wat minder leuk einde. Toen ik weer in het hotel kwam in de avond kwam ik tot de ontdekking dat mijn dierbaarste bezit, mijn mooie camera Nikond70s was gestolen. Ook mijn mobiele telefoon (heb dus geen nummers meer) en mijn creditcard waren weg. Mijn spullen lagen anders etc. Ik raakte volledig in paniek, en was heel boos en verdrietig. Bleek de gast naast mij te zijn geweest. Die had ingecheckt met als enige reden mij te bestelen. De spullen waren in de camera omdat dat de meest veilige optie is, maar helaas heeft het voor mij wat minder uitgepakt. Ik heb natuurlijk gelijk alles laten blokkeren en ben naar het politiebureau gegaan in Managua. Gelukkig hielpen de eigenaren van het hotel me erbij. Nou ja ook dit was weer een ervaring, de printer die slecht werkt, maar op zich wel vriendelijk mensen, en we hoefden niet superlang te wachten. Gelukkig had de dief mijn paspoort met rust gelaten, dus daar ben ik hem heel dankbaar voor. Ook mijn foto´s heb ik nog. Al met al had het veel erger gekund, maar toch ben ik heel erg boos en verdrietig. Ook heeft hij even lekker geshopt met mijn creditcard.

Mijn kerstkado!
Gelukkig zit het leven vol engelen die je helpen. In dit geval in de vorm van Edgar en Sara die me kwamen ophalen van de bus met een groot aanplakbiljet op de auto, met Welkom Thuis Linka! Maar nog veel belanrijker mijn familie in Nederland die alles voor me regelen. Mijn zus en Frank die de hele rompslomp regelen en me steunen en mijn vader en moeder! Ik was behoorlijk in de war vorige week en wist niet meer wat ik moest. Maar het leven is nu weer een stuk rustiger, heb inmiddels mijn vlucht terug geboekt (5 mei, 08.20 am) en heb ook weer enigzins een invulling gevonden voor mijn tijd hier. Ben sinds gisteren begonnen als nachtgids op de finca van Edgar. Dat betekent mensen over de finca rondleiden in het donker op zoek naar dieren. Helemaal mijn ding! Het is echt geweldig, nou vertel ik natuurlijk wel heel veel over insecten, tja dat is nou eenmaal mijn passie, maar ook de luiaards en wasberen en nog zo veel meer komen aan bod. Zo zie je maar dat alles wel weer terecht komt. Alhoewel het voelt alsof ik een ledemaat mis zo zonder camera. Maar dat zullen jullie in mijn geval wel snappen! De kerst heb ik heerlijk in bikini aan de rivier met een barbacue gevierd, dus dat is ook weer eens iets anders, was heerlijk.

Lieve allemaal, ik ben blij dat ik gezond en wel ben en hoop hetzelfde voor jullie. Smsjes sturen heeft dus geen zin straks voor oud en nieuw want mijn telefoontje heb ik niet meer! Volgend jaar Mei hoop ik jullie weer te zien en in de tussentijd hoop ik dat jullie mij jullie telefoonnummers willen sturen, zodat ik mijn bestand weer een beetje kan vormen. Sommige hebben het al gedaan…bedankt!

Karlijn en Wout, Irene, Lily, Melle, Markiemark en andere Mark, Jessica, Rosa, Koen, Maartje, de hele jeugdraad en alle anderen willen jullie mij mailen zodat ik je adres weer heb, en je nummer ook!

Dikke kus Linka, en een Gelukkig Nieuwjaar!!!