Ga je mee een stukje vliegen?

Wat heb ik nou weer allemaal gedaan?
Nou we kunnen concluderen dat het ´Big City Life´ me ontzettend goed doet(ahum). Heb echt geweldige dingen gedaan hier maar helaas is de vervuiling me een beetje teveel geworden. Heb een beetje ademhalingsprobleempjes en gooi er nog een lichte samonella infectie tegen aan, en dan snap je waarom ik het even rustig aan doe hihi. Gelukkig is hier mijn goede vriend Rolph weer, om water en brood voor me te halen! Thanks Rolph, en natuurlijk de Shark Renata. Toen ik vorige week terug kwam van mijn vlinderavontuur waar ik nog iets langer ben gebleven omdat ik gewoonweg geen afscheid kon nemen, werd ik door haar warm verwelkomd in Mexico City.
De vlinders de laatste dag waren nog overweldigender dan de eerste keren. Dit keer gingen ze met zijn allen water drinken en daardoor waren er echt honderdenduizenden wakker, en heb ik echt van 10.00 tot 15.00 in een sprookje geleefd. Serieus maar met tranen in mijn ogen verliet ik dit geweldige schouwspel. Ik heb in mijn leven nog nooit zoiets moois gezien, en ik raadt dan ook iedereen aan om ernaar toe te gaan. Maargoed na even twee daagjes in Morelia gezeten te hebben, wat ik nou niet echt boeiend vond, ben gewoon niet zo stadsmens, ben ik dus weer naar Mexico City gegaan. Geweldige dokter Renata stond daar op me te wachten. Nam me mee uit eten, en de volgende dag naar de piramides Teotihuacan of zoiets. Supertof, de volgende dag gingen we naar haar moeder en oma, en dat was heel gezellig. Ze woonden in een heel mooi huis en we hebben heerlijk mexicaans gegeten. Daarna gingen we nog even naar een vriend van Renata. Miguel, de vliegenier. In zijn triker ging ik dus een stukje vliegen, en het was super. Een lekkere Mexicaan tussen je benen, kijk maar naar de video, en uitzicht op een waanzinnig meer! Tja, grenzen bestaan niet meer…

Roelinka die kletst nog even verder…
Nou heel midden-amerika maakt zich op voor de kerst, overal kerstmannen, kerstliederen en shops in die sfeer. Ook ik ben druk aan het bedenken waar ik ga zijn met dit feest. Bij mijn tica-vrienden of mijn mexi-vrienden, keuzes keuzes. Er is zoveel moois op de wereld om te zien en te doen, en er bestaan zoveel mooie mensen om te ontmoeten. Zo zo, die antibiotica is wel naar mijn hoofd aan het stijgen. Ik heb besloten niet naar Belize te gaan en dus ook Honduras komt te vervallen. Ik hoop dat ik Vanees en Diede op een ander moment kan zien (please meiden?) By the way dat is wel iets wat ik proef bij veel van mijn medereizigers. Niet degene die maar kort op pad zijn, die kunnen ergeen genoeg van krijgen. Maar degene die lang op pad zijn, waaronder ikzelf, hebben na een tijd reizen gewoon genoeg van het leven uit een rugzak (mijn kleren zitten vol gaten, en niets is meer schoon), telkens een ander bed, een andere plek om te ontdekken. Nee structuur en een vaste plek is toch wel lekker soms hoor. Ook Rolphje heeft zijn hart verloren aan ´MEXICO, MEXICO het land van al mijn dromen´ (zangeres zonder naam). En ik werd vanmorgen in een telefoongesprek met Edgar en weer even luid en duidelijk aan herinnerd dat ik een TICA ben en geen MEXICANA! Dus of ik toch echt binnenkort maar eens terug wil komen naar Costa Rica. Sowieso met oud en nieuw ben ik daar! En dan zien we wel weer verder. Mijn plannen om in Corcovado te gaan werken zijn helaas gecancelled. Helaas helaas, dus we vinden wel weer iets nieuws. Zoals mijn wijze SIW-coördinatrice mij ooit zei: lukt het je niet linksom dan zorg jij er wel voor dat rechtsom gaat! En daar geloven we dan maar in. Er komt vast wel weer iets moois, en hoezeer structuur ook heerlijk is, ben toch niet van plan om naar huis te gaan nu. Dus het wordt wachten tot mei, maar dan heb ik wel weer zin in een feestje op zijn Hollands, met een desperadootje!
Nu eerst even beter worden onder strenge begeleiding, en dan hup weer op naar het volgende avontuur.

Als ik jullie niet meer spreek, fijne kerst, ik zag weer een heleboel gladheidsproblemen in het nieuws in Nederland. Misschien wordt hij wel wit, hier iig niet. Zonnetje zonnetje! Kus Linka