Mijn bedenvaart.....mijn vlinders.

Wat is dat nou, ik ontvang allemaal mailtjes, die eindigen, met nu zal de tijd wel snel gaan hoor dus geniet maar. Nou dat doe ik en het duurt nog wel even ben net over de helft. Nicaragua verlaten op naar Mexico city, een heel verhaal weer, het begin van mijn bedenvaart…

Drie dagen bussen.
In Managua om 5.00 in de bus gestapt, en dus verder geslapen in de bus. Al vrij snel waren we bij de grens met honduras, en dat ging superrap! Dus geen gedoe daar, ik had een heleboel grensovergangen in het vooruitzicht dus dat vond ik geweldig. Daarna genoten van de geweldige landschappen die voorbij gingen, gigantische bergen, bloemenvelden en schattige dorpjes. Toen de gensovergang met El Salvador, hier waren de check ups enzo een stuk veelvuldiger, maar alles ging met een grote lach. Ook waren er veel drugscontroles, maar we hoefden niet een keer de bus uit, dus dat was erg prettig, de grensovergangen bij Nicaragua en Panama kunnen daar nog van leren. Toen door El salvador, het kleine maar zeer gevaarlijke land, nou ik vond het er super uit zien. Echt onwijs mooi, dus viel alles mee. Rond 15.00 kwamen we aan in de hoofdstad San Salvador, natuurlijk was de andere buitenlander in de bus ook een Nederlander, dus daar ben ik even een snel tripje door de stad mee gaan maken. Twee kerken bezocht, waaronder een het geheim van San Salvador heet. Van buiten zag hij er niet uit, maar van binnen was het een oase van gekleurd licht, echt zoiets heb ik nog nooit gezien. Vervolgens terug naar het hotel, was erg moe en niet zo lekker in mijn buik. Dus ben eigenlijk vroeg gaan slapen. Er was een Non die me met alles hielp wat een lief mens, voelde me er erg veilig door. Daarna begon om 01.00 het wakker maken van de andere gasten. Elk uur een andere bus, toen ben ik per ongeluk om 04.00 opgestaan, nou ja om 06.00 ging mijn bus. Dus happy weer verder in de bus, om wederom te genieten van de landschappen, en Jan Steen tafereeltjes. Althans daar doet het mij aan denken. Toen grensovergang, El Salvador/ Guatemala, ook dit ging wederom voorspoedig. En om 13.00 kwamen we aan in Guatemala Stad, ook hier was het busstation wederom een oase van rust, geen vervelende mensen enzo, dus daar opnieuw inchecken en weer terug de bus in. Het wordt een beetje saai zo rustig alles verliep. Ditmaal stapte er ook een meisje uit Ierland in. Die wilde wel met mij naar hetzelfde hostal in Mexico stad, om vervolgens daarna haar vlucht terug te pakken naar Irland. Nou ja ook dat dus niet alleen. Rond een uurtje of half zeven waren in Tapachula, eindelijk in Mexico, kan de vlinders bijna ruiken! Jippie, in Tapachula stond de bus keurig te wachten om ons naar de grote boze stad te brengen. Kocht een kaartje heb wat gegeten, en hup weer in de bus voor de volgende trip van 20 uur.

Mexico-city
In Mexico-city stond mijn goede reisvriend Rolph op mij te wachten, met informatiepakketen, lunch en een diner-uitnodiging. Ik was helemaal overrompeld, wat een geweldige vriend, weliswaar een stadse man geworden, geen backpackertje meer dus. Ook zonder Rolph zag Mexico-city er helemaal niet gevaarlijk uit, en ik roep ook iedereen op als je de kans hebt gewoon erheen te gaan, en heerlijk te genieten van een soort Parijs-achtige stad. Op dinsdag aangekomen dus na drie dagen bussen, en toen was ik wel heel moe, dus wederom vroeg gaan slapen. De volgende dag een stadstour gemaakt met een vliegende gids, oh ja, daarom hou ik niet van het toeristencircuit, en niet meer van groepsreizen. Na helemaal gestresst geraakt te zijn van de gids heeft Rolph me meegenomen naar het topje van een hotel wat over de stad uitkijkt, een oase van rust in de hectiek, daar even lekker bijgekletst, ondanks de ietwat nerveuse duitser die ons vergezelde. Toen naar het Frida Kahlo museum geweest, wat ik mooi vond maar was er ook niet kapot van. Maargoed, je weet hoe ik en museums ben. Verder in de avond nam Rolph me mee naar een restaurant bij het Zocalo, en wederom een geweldig uitzicht. Hij had alles geregeld, ik heb heerljik forel gegeten, en rose gedronken, wauw wat een leven ineens, ik voelde me net een prinses. Bedankt Rolph voor je onwijze gave initiatieven! De volgende dag ging Rolph naar Belize, dus afscheid genomen, en ik ben mijn reis naar de vlinders gaan regelen, maar ook in de grote stad, weet niemand de juiste info. Dus ik besloot na veel gestress het maar los te laten en de volgende dag naar het busstation te gaan. Dit bleek achteraf echt de beste manier, alles komt goed op die manier. Plus het feit dat iedereen zowat in de rij staat om je te helpen. En iedereen is trots dat je de moeite neemt hun land te bezoeken, nou Mexico is het waard! Van de taxichauffeur kreef ik een aandenken aan zijn land twee maya dingetjes, superlief. En toen in de bus gestapt op weg naar Angangueo…

Mijn Bedenvaart…
En toen kwam ik aan in een klein bergdorpje met overall afbeeldingen van vlinders en ook vlogen de vlinders hier door de straat. Ik werd helemaal gek, zo dichtbij als ik was. In een geweldig hotelletje waar alles van vlinders is ingecheckt en toen even rustig rond gaan lopen. Wat een geweldige mensen wonen er in Mexico zeg, zo lief en behulpzaam. De hotelmensen gingen wat eten voor me maken, dat was wat minder, hihi. Maar de intentie was ok. Toen gaan slapen, en toen werd ik wel even verrast, jeetje mina, wat een kou. Ik heb met al mijn kleren aan geslapen, en mijn muts op mijn kop. Tja dat is even wat anders als je de zon in Nicaragua gewend bent. De volgende ochtend dus met jas en muts in de bus gestapt die mijn naar Sanctuario El Rosario zou brengen. Daar aangekomen een uurtje omhoog de berg op, en toen zij de gids, kijk eens omhoog, en daar zag ik miljoenen vlinders aan de bomen hangen. Ze sliepen nog, dus ik moest nog even wachten, terwijl ik natuurlijk helemaal bevroor door de kou. Maar ik kan je zeggen het was de moeite waard. Toen de zon eenmaal doorbrak begonnen zee en voor een rond te fladderen en al snel was de lucht helemaal vol vlinders, ik wist niet wat ik zag of waar ik moest kijken. Eindelijk was ik daar waar ik wilde zijn, bij de vlinders. Het is echt een natuurwonder, en iedereen die daar was was zwaar onder de indruk. Ik ben de hele dag gebleven, totdat de bus terug ging, en heb volop genoten. Daarna vroeg gaan slapen, en de volgende dag met twee Nederlanders die ik had ontmoet op weg in de auto naar het andere park, Sierra Chincua. Hier gingen we met paard omhoog en daarna een stukje lopen, geweldige uitzichten onderweg, en toen wederom enorme klusters vlinders die in de bomen hingen. We zaten op de eerste rij op onze steen toen de vlinders wakker begonnen te worden, en ook hier was het gezicht wederom niet te geloven. Vandaag heb ik een rustdagje genomen, en morgen ga ik gedag zeggen tegen mijn vlinders met pijn in mijn hart, want ik vind het moeilijk te vertrekken. Maar de kou ben ik echt wel zat, loop gewoon met handschoenen aan, hoe gek kan het worden toch?!!

Mijn plan: naar Morelia, een stadje in de buurt, en dan terug naar Mexico-city, en dan Belize, Honduras, Nicaragua en Costa Rica. We zien wel hoe snel ik dat ga doen. Ik hou jullie op de hoogte. En als jullie helemaal tot hier zijn gekomen, bedankt voor het lezen van mijn onwijs lange verhaal! Maargoed, hier ging het nou om!
Xlinka